Jeugd
Rosalind Franklin was een dochter van de bankier Ellis Franklin en diens echtgenote Muriel Frances Waley (1894-1976). Zij ging na de lagere school op twaalfjarige leeftijd naar St. Paul’s Girls School, een van de weinige meisjesscholen waar lesgegeven werd in natuur- en scheikunde. Op haar vijftiende besloot ze dat ze wetenschapper wilde worden. Haar vader was echter tegen hoger onderwijs voor vrouwen en wilde dat ze sociaal werkster werd. Hij weigerde daarom de kosten van haar universitaire opleiding te betalen, hoewel zij het toelatingsexamen voor de Universiteit van Cambridge al met succes had afgelegd. Hij ging pas overstag toen een tante toezegde haar studie te zullen betalen en zijn echtgenote hun dochter bleek te steunen.
Wetenschappelijke carrière
In 1938 werd Franklin toegelaten tot het Newnham College van de Universiteit van Cambridge, waar ze in 1941 afstudeerde in de natuurwetenschappen met als specialisatie fysische chemie. Na nog een jaar aan de universiteit gewerkt te hebben, werd ze in 1942 in het kader van de Tweede Wereldoorlog onderzoeker bij de British Coal Utilisation Research Association. Ze onderzocht daar de aard van steenkool met het doel deze, wegens de schaarste in de oorlogsperiode, zo efficiënt mogelijk toe te passen. Dit werk vormde de basis voor haar doctoraat in fysische chemie dat ze in 1945 toegekend kreeg van de Universiteit van Cambridge.
Na haar periode aan Cambridge volgden drie jaren van studie in Parijs aan het “Laboratoire Central des Services Chimiques de l’Etat”. Hier leerde ze de röntgendiffractie technieken die zouden bijdragen aan de ontdekking van de structuur van DNA. In 1948 keerde ze terug naar het Verenigd Koninkrijk om als onderzoeker op het gebied van moleculaire röntgendiffractie te gaan werken aan King’s College London.
Onduidelijkheden in de verantwoordelijkheden voor het DNA-onderzoek zorgden voor wrijving tussen Franklin en Maurice Wilkins, een onderzoeker die al langer voor Randall werkte. Wilkins toonde op een gegeven moment Franklins röntgendiffractiefoto’s van DNA aan James Watson, de concurrent uit Cambridge, die hierdoor het idee kreeg dat de structuur van DNA eruit moest zien als een dubbele helix. Dit resulteerde in een artikel in het blad Nature. In hetzelfde nummer van Nature verscheen ook het werk van Franklin ter ondersteuning van zijn conclusies.
Of Franklin zelf de structuur van DNA zou hebben gevonden en in hoeverre haar naam genoemd dient te worden bij de ontdekking van de structuur van DNA blijft tot op heden reden tot discussie. Feit blijft wel dat zonder haar kwalitatief hoge röntgendiffractiefoto’s van DNA het langer geduurd zou hebben alvorens de structuur daarvan gevonden zou zijn.
Tijdens een bezoek aan de Verenigde Staten in 1956 werd ze ziek, er werd ovariumcarcinoom vastgesteld. Twee jaar later overleed ze op 37-jarige leeftijd.
In 1962 ontvingen Watson, Crick en Wilkins de Nobelprijs. Mogelijk zou ook Rosalind Franklin in die eer hebben gedeeld als ze nog had geleefd. De prijs wordt echter niet postuum uitgereikt, en wordt ook niet uitgereikt aan meer dan drie personen.
De Rosalind Franklin Contest is een interfacultaire wedstrijd die teams van alle geneeskunde faculteiten in Nederland uitdaagt om de ‘kennis en kunde-strijd’ aan te gaan.
Het idee voor een interfacultaire geneeskundewedstrijd komt vanuit Berlijn, waar voorheen door de Charité universiteit de Benjamin Franklin Contest werd gehouden en nu als Goethe Contest in Frankfurt jaarlijks plaatsvindt.
Alle geneeskundefaculteiten in Nederland mogen één team aandragen voor de RFC om de eer van de faculteit te verdedigen, waarbij gemotiveerde studenten de kans krijgen om te excelleren. Daarnaast is dit ook hét moment om geneeskundestudenten te ontmoeten vanuit alle faculteiten en zowel sociale als professionele netwerken uit te breiden. En, natuurlijk, om na de inspanningen met z’n allen het succes te vieren in het mooie bourgondische Maastricht.
Tegenwoordig wordt er niet alleen van studenten verwacht dat zij goede kennis hebben en vaardigheden beheersen, maar wordt er ook steeds meer nadruk gelegd op samenwerken in teamverband en sociale vaardigheden. Omdat dit laatste wat moeilijker te testen is op één dag, hebben wij besloten de focus te leggen op medische kennis en vaardigheden. Daarnaast zijn een goede samenwerking en slimme tactiek ook essentieel voor het winnen van de Contest!
Deze dag zijn niet alleen geselecteerde teams welkom, maar wordt er ook gerekend op support vanuit de verschillende universiteiten. Ook zij kunnen als publiek deelnemen aan bepaalde onderdelen van de wedstrijd en maken zo kans op vele mooie prijzen. Houd voor updates de website in de gaten!
Rondes
De Rosalind Franklin Contest bestaat uit een vijftal rondes:
1. Meerkeuzevragen
2. Blikdiagnose
3. Praktijk opdracht
4. Casuïstiek
5. Beat the Champions
6. Finale vragen
Elk team start met een tegoed van 500 punten. Tijdens de verschillende rondes kan een team punten verzamelen of juist aftrek krijgen.
Meerkeuzevragen
Tijdens de meerkeuzevragen verschijnt er een meerkeuzevraag op het beeldscherm. Nadat de presentator deze heeft voorgelezen kan gedurende 20 seconden antwoord worden gegeven middels een stemkastje. Het publiek kan op vergelijkbare wijze deelnemen aan deze ronde. De vragen kunnen inhoudelijk over elk gebied in de Geneeskunde gaan en bestaan altijd uit meerdere antwoordopties (a, b, c etc.) Een juist antwoord is 30 punten waard.
Blikdiagnosen
Bij de blikdiagnosen verschijnt er gedurende max. 1 minuut een afbeelding op het beeldscherm die verdwijnt na het drukken op de knop. Het team dat het snelste op de knop drukt krijgt de kans het beeld dat werd vertoond te benoemen (bijv. een ziekte, anatomische structuur). Bij een foutief antwoord komt de afbeelding éénmalig opnieuw max. 1 minuut in beeld. Na een sein van de presentator zijn de overige teams in de gelegenheid op de knop te drukken om het beeld te benoemen. Het team dat een foutief antwoord daarvoor heeft gegeven, is hierbij uitgesloten van deelname en mag geen tweede poging wagen. Een juiste diagnose is 50 punten waard. Bij een onjuiste diagnose worden er 25 punten afgetrokken.
Praktijk opdracht
De inhoud van deze opdracht wordt pas bekend gemaakt op het moment dat de deelnemende teams de zaal hebben betreden. De opdracht wordt op een objectieve manier beoordeeld aan de hand van een scoreformulier. De maximale score is 400 punten bij het puntentotaal.
Casuïstiek
Elk team krijgt tijdens deze ronde de gelegenheid om met een casus te beginnen. De casus verschijnt, wordt voorgelezen door de presentator en blijft daarna max. 30 seconden in beeld. De teams mogen hierbij aantekeningen maken.
Vervolgens mag het team dat aan de beurt is;
1. De beurt doorgeven aan het volgende team. Wanneer dit gebeurt zonder diagnostiek aan te vragen, worden er 20 punten afgetrokken van het puntentotaal.
2. De diagnose stellen zonder aanvraag van diagnostiek. Indien het team geen diagnostiek aanvraagt en een juiste diagnose stelt (waarde +250 punten), worden er geen punten afgetrokken. Een onjuiste diagnose kost 75 punten.
3. Aanvullende onderzoeken aanvragen, hierbij geldt; verschillende onderzoeken hebben verschillende prijzen (punten), die bij aanvraag worden afgetrokken van het puntentegoed. De uitslag van het onderzoek verschijnt in beeld en is zichtbaar voor alle teams. Bij laboratoriumonderzoek geldt de mogelijkheid om in 1 keer maximaal 3 onderdelen aan te vragen uit deze categorie. De kosten hiervan is de som van de afzonderlijke laboratoriumonderzoeken. Als een team na het aanvragen van onderzoek de beurt doorgeeft zonder een poging te wagen de diagnose te stellen, volgt geen extra aftrek van de punten.
Indien de gestelde diagnose te breed is, kan de jury om verduidelijking vragen. Indien geen diagnose gesteld wordt, en de beurt zal worden aan het volgende team, hebben de andere teams gedurende 5 seconden na een sein van de moderator de gelegenheid in te breken en een poging te wagen de diagnose te stellen. Indien er niet wordt ingebroken, is het volgende team aan de beurt. Een casus wordt afgerond als een team de juiste diagnose stelt of wanneer alle teams driemaal de kans hebben gekregen om onderzoek aan te vragen.
Finale vragen
De twee teams met het tot dan toe hoogste puntentegoed gaan door naar de finale.
Elk individueel teamlid begint deze ronde met 2 levens in de vorm van 1 witte jas en 1 stethoscoop. Het team met het hoogste puntentegoed, wordt hiervoor beloond met 2 extra levens in de vorm van reflexhamers. Deze extra levens mogen door het team toegewezen worden aan twee willekeurige teamleden.
Per onderdeel van deze ronde strijden twee leden, elk van een ander team, individueel tegen elkaar. Inbreng van andere teamleden is niet toegestaan. De teams hebben de verantwoordelijkheid om vast te stellen in welke volgorde de individuele teamleden in deze ronde aan de beurt zijn. De teams worden in deze volgorde in een rij achter de teamtafel met buzzerknop opgesteld.
Afwisselend leest de moderator een open vraag voor (let op: deze wordt pas geprojecteerd na afloop van het voorlezen!) of verschijnt er een blikdiagnose in beeld. Het teamlid dat als eerste op de buzzer drukt, mag pogen het juiste antwoord te geven. Bij een blikdiagnose geldt dat deze maximaal 1 minuut in beeld blijft. Bij een open vraag geldt dat de spelers zo snel mogelijk tijdens of na het voorlezen van de vraag op de knop mogen drukken. Indien er tijdens het voorlezen op de knop wordt gedrukt, stopt de moderator met het stellen van de vraag en dient de speler te antwoorden zonder dat de vraag wordt afgemaakt.
Bij een juist antwoord, verliest de tegenspeler 1 leven (lees medisch attribuut). Bij een onjuist antwoord, dan verliest het teamlid 1 leven en dient het 1 van de medische attributen (reflexhamer, witte jas of stethoscoop) in te leveren. Zodra een teamlid aan de beurt is geweest en nog levens in bezit heeft dient deze weer achter in de rij van zijn/haar team aan te sluiten. Als een teamlid niet meer in het bezit is van levens, dan is deze uitgeschakeld en dient deze het spel te verlaten. Indien geen van beide leden antwoord geven, zal worden doorgegaan naar de volgende vraag.
Een team wint de finale als het tegenspelende team niet meer in bezit is van levens (medische attributen). Indien beide teams nog levens bezitten na verloop van het maximale aantal finalevragen (n=40), wint het team met de meeste levens.